Cathod mawr yn byw yng nghefn gwlad Cymru – tybed wir?

Llesiau Newydd:

gan Y Ddysgwraig

Dydi mynd â’r biniau allan gyda’r nos erioed wedi teimlo mor gyffrous!

Ydach chi erioed wedi gweld cath fawr? – mae’n agoriad sgwrs bysech yn defnyddio dim ond hefo ffrindiau da, oherwydd bod hi’n anodd siarad am bynciau felly gyda phobol ddiarth.

I fod yn glir, dwi’n sôn am gathod mawr yng nghefn gwlad y DU, nid am y rhai yn y sw. Dwi’n siŵr fod llawer yn rhoi’r syniad o gathod mawr yn byw yng nghefn gwlad yn yr un lle a phethau eraill anodd iawn i’w credu – ie, fel llongau gofod a Yetis – ond rhaid dweud fy mod reit agored i’r posibilrwydd.

Dwi’n ddigon hen i gofio’r ‘Beast of Bodmin’ felly dwi wastad wedi bod yn ymwybodol o’r pwnc difyr yma.

Yn ddiweddar, wrth chwilio am bodlediad i feddiannu fy meddwl wrth beintio’r stafell sbâr, gwnes i ffeindio podlediad am gathod mawr ym Mhrydain.
Dwi ddim yn siŵr sut daeth hwn i fyny fel argymhelliad. Fel arfer dwi’n gwrando ar raglenni safonol ar gyfer pobl canol oed fel Woman’s Hour, Ramblings gyda Clare Balding a’r Archers wrth gwrs.

Mae yna bobl o bob rhan o’r DU yn cyfrannu i’r podlediad, gyda straeon hynod ddiddorol a chredadwy.

Efallai eu bod yn ymddangos yn ddoniol i rai, ond mae lleisiau’r cyfranwyr yn swnio llawn emosiwn ac mae y rhan fwyaf ohonynt yn teimlo’n reit gredadwy.

Wrth wrando ar y podlediadau – ac mae yna dros gant – dwi wedi dysgu am gathod mawr a pham eu bod nhw’n rhan o’n tirwedd yn y lle cyntaf. Dwedi’r bod dau brif gyfnod rhyddhau wedi bod yn ein hanes diweddar. Yn gyntaf, yn ystod yr Ail Ryfel Byd, pan roedd yn anodd cael cyflenwad digonol o gig ffres – rhywbeth y byddech ei angen ar gyfer cath fawr wrth gwrs.

Yn ail, ar ôl Deddf Anifeiliaid Gwyllt Peryglus 1976 bysa angen trwydded arnoch i gadw anifail gwyllt fel anifail anwes. Yn ogystal â chost y drwydded, roedd rheolau llym i’w dilyn. Wrth wynebu’r gost o’r drwydded i gadw anifeiliaid gwyllt dwi’n siŵr bysa llawer wedi ildio i’r temtasiwn a rhyddhau eu hanifail rhywsut.

Pe bawn i’n ffermwr, mae’n debyg y byddwn yn cadw’n ddistaw, pe bai cath fawr yn ymweld â mi.

Byswn i ddim am greu hysteria o unrhyw fath – na denu helwyr i fy nhir chwaith! Bysa dim pwynt reportio y broblem chwaith oherwydd bod cryn ddim cefnogaeth gan gyrff swyddogol ar bethau felly.
“Roedd y carcas wedi ei rwygo yn ddarnau… roedd yn edrych fel clychau’r gwynt” – geiriau un ffermwr wrth iddo ddisgrifio’r hyn oedd ar ôl o un o’i ddefaid brid prin.

Ond mae pobl yn ddiystyriol o’r fath bethau yn dydynt. “Mae’n rhaid mai llwynog, ci, neu fochyn daear oedd o. Pam na wnaeth y person welodd yr anifail dynnu llun?!”

Dwi ddim yn meddwl mai tynnu llun bysa’r peth cyntaf yn fy meddwl i os byswn yn dod wyneb i wyneb a chath fawr chwaith!

Ond dwi erioed wedi cwrdd ag un…. eto.

Y peth ydi – ers i mi ddechrau gwrando ar y podlediadau  – dwi’n teimlo’n genfigennus o’r rhai sydd wedi cael ‘encownter’.

A… wyddoch chi be?

Dydi mynd â’r biniau allan gyda’r nos erioed wedi teimlo mor gyffrous!